never ever again!

Hoi Allemaal,

Het gaat heel goed met me! Ik vind het super fijn om op de foundation te werken! Iedereen is zo ontzettend lief tegen me en elke ochtend wordt ik eerst overladen met knuffels voordat ik begin met werken. Het werken met de kinderen is ook weer echt fantastisch! Ik help nu een dansgroep met het cleanen en bijschaven van een choreografie die ze al hebben aangeleerd, omdat het 9 augustus 'humanrights day' is, wat in Zuid-Afrika een nationale feestdag is en daarom mag deze groep optreden in het Artscpae Theatre. Dit is erg bijzonder voor ze, want het is het grootste theater van Kaapsatd en er zullen die avond een hoop 'belangrijke' en 'bekende' Zuid-Afrikanen aanwezig zijn. Het enige probleem is dat er maar plek is voor 15, terwijl er 19 kinderen in de groep zitten....Aankomende week moet ik dus samen met de docent van de groep gaan bepalen wie wel en wie niet mee mag en dat wordt een ontzettend moeilijke keuze! Want ik gun het ze allemaal zoveel!
Het enige tegenvallende op de foundation zijn 3 Franse vrijwilligers die bijna geen Engels spreken en dus ook geen ene moer doen.... ik denk heel de tijd alleen maar: WAAROM zijn die mensen hier!? maar ik geloof dat dat een beetje zonde is van mijn energie...Het is wel vrij jammer dat ze gister besloten om mij achter te laten op het trein station en zonder mij naar huis te gaan...Hoewel ze alleen Frans spreken, was ik er vanuit gegaan dat ze er wel rekening mee hielden dat je in Kaapstad als het schemert, een meisje niet alleen met de trein moet laten reizen...Ach, ik heb het overleefd en hoop dat er snel nieuwe vrijwilligers bij komen waarmee ik samen zou kunnen reizen.

Maar nu even 'to the point' waarom ik perse op dit moment aan jullie wilde vertellen wat ik heb meegemaakt:
Vandaag wilden een aantal mensen van het huis gaan surfen, maar op de een of andere manier had ik daar niet zoveel zin in...wat raar is, omdat ik in Nederland nog heb lopen roepen hoe graag ik wel niet zou willen gaan surfen...
Ik besloot toch om mee te gaan, omdat ik wist dat ze naar Muizenberg gingen, wat een heel mooi strand heeft met allemaal leuke gekleurde huisjes, waar ik foto's van wilde maken. Verder zou ik dan lekker met mijn boek chillen op het strand terwijl de rest zou gaan surfen...
Toen we daar waren en de mensen van mijn huis een board gingen huren, besloot ik alvast naar de leuke huisjes te lopen om foto's te maken. Ik heb in totaal 1 foto gemaakt, want toen gebeurde het volgende:
http://www.nsri.org.za/2014/08/shark-attack-in-muizenberg/

Jawel. vlak voor mijn neus is iemand aangevallen door een haai.
Hij werd door andere surfers op zijn board de kust op gebracht terwijl ze heel hard riepen: CALL AN AMBULANCE NOW!!
Vervolgens renden een heleboel mensen naar ze toe en begonnen een heleboel mensen te bellen. Ik zag alleen maar een jongen vn ongeveer mijn leeftijd op een board, met heel zijn zij open, een hap uit zijn been, met iets eruit hangen wat officieel in zijn been zou moeten zitten..een spier denk ik? en een heleboel tand afdrukken op zijn onderbeen.
Toen ik dit zag voelde ik mezelf ziek worden en kreeg ik het gevoel dat ik moest overgeven....Dus in plaats van net als alle anderen naar hem toe te rennen, besloot ik van hem weg te rennen, om te kijken of de anderen uit het water waren. Terwijl ik begon te rennen ging het 'sharkalarm' af en kwam iedereen naar de kust. Gelukkig waren mijn huisgenootjes nog niet in het water toen die afging....Ik heb nog ongeveer een uur op het strand gezeten om rustig te worden, want mijn hart zat in mijn keel en ik zat te trillen als een malle. Nu voel ik me vooral super dom, dat ik er was toen de jongen uit het water kwam maar niks heb gedaan om hem te helpen....ik dacht alleen, IK MOET HIER WEG.
De jongen is afgevoerd met een helikopter en volgens mijn huisgenootjes (allemaal medische studenten) heeft hij heel erg geluk gehad en gaat hij het overleven.
Een ding weet ik zeker. ik ga NOOIT maar dan ook NOOIT meer surfen!
mijn huisgenootjes snappen geloof ik niet zo goed waarom ik nog steeds zo flip over dat ik al die wonden heb gezien, omdat zij natuurlijk dagelijks de binnenkant van verschillende mensen zien. Maar ik had nog nooit de freaking binnenkant van een been gezien en het blijft nu steeds in mijn hoofd flitsen....nogmaals: NOOOOOIT meer surfen!

Vanavond gaan we naar een markt in Houtbay wat heel gezellig schijnt te zijn. Ook met live muziek enzo. Ik denk dat het wel goed voor me is om op die manier even aan iets anders te denken... Denk dat ik ga proberen om morgen een yogales te volgen om te ontspannen. Morgenmiddag gaan we naar een feest/festival wat hopelijk ook super leuk wordt.

Nu moet ik even goed ademhalen en proberen rustig te worden, want terwijl ik dit type voel ik mijn hart nog steeds behoorlijk tekeer gaan.

Dit was volgens mij het meest bizarre en extreme dat ik ooit heb meegemaakt.

Hopelijk volgende keer weer gewoon een alleen maar vrolijk verhaal....

Liefs!